In april 2020 heeft Mirjam Blott in opdracht van de gemeente Nijmegen een Erfgoedstrategie geschreven, die in oktober in de gemeenteraad is besproken en aangenomen.

Mirjam Blott neemt in haar analyse geen blad voor de mond en benoemt naast de vele positieve aspecten van de wonderlijk rijke geschiedenis de zwakke plekken van het cultuurhistorisch veld. Dat veld bestaat uit vele partijen, van groot tot klein, van professioneel tot amateur en vrijwilliger, en is teveel gefragmenteerd. Het ontbeert een gezamenlijk profiel en overkoepelend, integraal verhaal. De kreet ‘Nijmegen, oudste stad van Nederland’ is daardoor niet zichtbaar, noch voor de bewoners, noch voor de bezoekers. Het valt ook niet mee om in stad, waarvan het historisch centrum in 1944 zwaar is gebombardeerd, dat verleden aantrekkelijk en indrukwekkend als een ‘natuurlijk jas’ in de omgeving te visualiseren.

In de Erfgoedstrategie staan vele aanbevelingen om de zwakten om te buigen en kansen te grijpen, zoals met een meerjarenagenda, waarin telkens per jaar een speerpunt centraal staat. Bij de ambities in de deze nota horen volgens haar bijpassende budgetten. Wethouder Vergunst steekt in op een verhoging van het budget om de achterstanden in te lopen als het gaat om de registratie van archeologische vondsten, voor de LIMES in het kader van de Werelderfgoedaanvraag en voor een erfgoedaanjager. In de raad klonken kritische geluiden en dat geldt eveneens voor de partijen in het veld. Is het budget voor een erfgoedaanjager geen weggegooid geld, indien het om een aanstelling van slechts twee jaar gaat en dat geld daardoor niet naar het toch al onderbetaalde cultuurhistorisch veld gaat? 

Foto: Vrijwilligers van het Gebroeders van Lymborch Huis voerden in september 2020 actie voor meer steun. Foto De Gelderlander.