In april 1874, honderdvijftig jaar geleden, werd de Vestingwet aangenomen, waardoor vestingsteden als Nijmegen hun status verloren. Nog geen maand later werd ‘een commissie tot uitleg van de stad’ aangesteld, het befaamde driemanschap Franken, Terwindt en Graadt van Roggen. De drie heren togen voortvarend aan het werk en wisten door verkoop van gronden geld te verdienen voor de stad en de ontmanteling grondig aan te pakken. Aan de eeuwenlange beknelde, benauwde en onhygiënische toestand van de stad kwam een einde, maar tegelijkertijd aan het middeleeuwse stedenschoon. We kijken nu anders tegen het behoud van erfgoed aan dan toentertijd. Een stad kon best uitbreiden en moderniseren MET behoud van de stadsmuren. De keizerstad verloor veel moois en die ramp werd gevolgd door het bombardement van 1944 en door de politiek in de jaren ’50. Veel kenmerkende en karakteristieke panden en straten, waarmee de oudste stad van het land haar naam had kunnen waarmaken, zijn definitief gesloopt. Zo althans stelt kunstenaar Kees Moerbeek het in zijn jongste deel van de serie ‘Nijmegen, zo mooi als het was’. De titel luidt dan ook ‘De keizerstad die driemaal getroffen werd.’ Met nauwkeurige reconstructies van verloren gegane locaties d.m.v. maquettes en ingekleurde foto’s komt de oude stad weer tot leven. Zie hieronder zijn foto van de Molenstraat uit 1870 met aan het einde de Molenpoort.